Naar inhoud

Winkelwagen

Je winkelwagen is leeg

Artikel: De Diagnose

De Diagnose

De Diagnose

Wanneer mensen horen dat ik borstkanker heb, krijg ik vaak de vraag: Hoe kwam je erachter?

Ik heb littekenweefsel in mijn borst. Het was ergens in oktober dat ik het idee had dat het littekenweefsel iets veranderde… Het leek beter voelbaar, meer aan de oppervlakte.
Het was duidelijk een bobbeltje. Als je goed keek, kon je het ook zien zitten.
De huisarts keek ernaar maar dacht niet direct aan iets geks.
Toch ben ik voor de zekerheid doorgestuurd naar het LUMC, sneldiagnostiek.

5 november was het zover. Ik was eigenlijk totaal niet ongerust.
De sneldiagnostiek kende ik al. Eerst werd de plek van het bobbeltje gemarkeerd, daarop zou een Mammografie volgen en daarna zou een radiologe nog even voor de zekerheid een echo maken, om vervolgens te zeggen dat ze niets geks hebben gezien waarop ik met een gerust hart naar huis zou kunnen. Maar dat liep anders…

Na de Mammografie werd er een echo gemaakt van het bobbeltje in mijn borst.
“Ik ga niet voor je liegen… Dit is 50/50” zei de radiologe in opleiding.
50/50? Wat zegt deze vrouw?!
“Wil je er iemand bijhalen die met je mee kan kijken?” vroeg ik.
Er kwam een man binnen die achter de schermen mee had gekeken met de echobeelden.
“Ik ben er voor 90% zeker van dat dit kwaadaardig is” zei de man.
De grond zakte onder mijn voeten weg. Kwaadaardig? Dit kan niet!
“Maar ik heb 2 kinderen!” was mijn reactie.

De Radioloog had gelijk. Die middag bleek dat er kwaadaardige cellen in de biopten waren gevonden. Anderhalve week later hoorde ik dat het om een Triple Negatieve tumor gaat en dat ik direct zou beginnen met chemotherapie.

Het behandelplan werd me uitgelegd:
4x AC Chemo, 12x Paclitaxel / Carboplatin chemo, een operatie en eventuele bestralingen. “Het wordt een heel zwaar jaar” Maar het gaat allemaal langs me heen.
Het maakt niet uit wat deze arts zegt… Ik heb er alles voor over om beter te worden.
Ik wil weten óf ik beter word.
Maar daarvoor moest ik bij de oncoloog zijn.

De prognose is afhankelijk van heel veel dingen, maar de oncoloog noemde wat cijfers.
“In het meest gunstige geval (geen uitzaaiingen en goede respons op de chemo) overleven 9 op de 10 vrouwen deze vorm van kanker.
Bij uitzaaiingen in de lymfklieren is dat 6 op de 7.
Is de kanker verder uitgezaaid, is het niet mogelijk om te genezen”
Waar ik hoor in dit plaatje?  Dat is nog niet duidelijk.
Daarvoor moet eerst nog een biopt van de lymfklieren worden genomen en een MRI van de tumor worden gemaakt. En het is afwachten of de chemo aanslaat, want bij deze vorm is chemotherapie helaas nog de enige behandeloptie.
Om uitzaaiingen in het lichaam (hopelijk) uit te sluiten moet een PET scan worden gemaakt.
Maar dat vinden ze nu nog niet nodig in het LUMC.
Kortom… Wat op mij van toepassing is, is nog afwachten.

En dat is het dan… Dit is de nieuwe werkelijkheid.
Alles wat zo normaal leek is nu heel anders. Zoveel dingen die belangrijk leken, blijken totaal onbelangrijk. Dit zet het hele leven in een klap in perspectief.

Ze zeggen wel eens: Een gezond iemand heeft 1000 dromen, een ziek iemand heeft er maar 1. Ik ben nu een ziek iemand en inderdaad… Ik heb maar 1 droom, 1 doel… Beter worden.
Ik heb er alles voor over om mijn jongens te zien opgroeien. Dan wordt het maar een zwaar jaar.


SYMPTOMEN VAN BORSTKANKER:
Er zijn veel symptomen van borstkanker. Zo kan de huid van borst veranderen, de tepel kan er anders uit zien. Er kan vocht uit de tepel komen. Je kunt een deukje in je borst zien of net als ik een bobbeltje in je borst voelen. 

Heb jij een van deze, of andere symptomen? Dan is het belangrijk dat je dit laat checken bij de huisarts. Geen paniek! Vaak gaat het om iets onschuldig.
Vindt de huisarts het niet nodig om je door te sturen, maar ben jij er niet gerust op? Vraag dan toch om een doorverwijzing. Het is jouw lijf!

Kom je in aanmerking om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek, dan is het verstandig om hier aan mee te doen. Een bevolkingsonderzoek kan borstkanker in een vroeg stadium ontdekken.

DAN NOG EVEN DIT...
Ik merk dat sommige vrouwen bang zijn voor het onderzoek. Dat is helemaal niet nodig. Tuurlijk, de mammografie is niet fijn. Maar het is binnen een paar minuutjes gepiept. Verder is het onderzoek geheel pijnloos. Eventuele puncties/biopties worden enkel genomen bij verdenking. Blijkt dat wel nodig, wordt je tegenwoordig heel goed verdoofd.


(Afbeelding: Linda.nl)